- El, wstawaj - usłyszałam znajomy mi głos.
- Czego? - krzyknęłam do Bel i w tym momencie otworzyłam oczy.
- Nie widzisz, gościa masz - powiedziała koleżanka.
Zauważyłam przystojnego chłopaka w ciemnych włosach i ładnych, zielonych oczach. Wydawał mi się znajomy. Stał na wprost mnie i trzymał jakiś tam kwitek.
- Cześć, nazywam się Harry i mam dla ciebie wiadomość - zaczął.
- Jaką? Złą? Dobrą? A i jestem Ellie.
- To może tak, jest całkiem dobra. Bo.... ja i ty jesteśmy rodzeństwem..- powiedział Harry.
- Że co?? To niemożliwe, przecież, przecież moi rodzice są razem od prawie 20 lat. - nie dowierzałam jego słowom.
- Właśnie od prawie 20 lat. A ty masz 19 lat. Opowiem ci coś. Jak miałem roczek wyjechaliśmy na wakacje z rodzicami. Niestety zaczęłaś płakać i mama się na nas obejrzała i samochód wpadł w poślizg i nasi rodzice zginęli. Zostaliśmy wtedy oddani do domu dziecka. Ciebie zaadoptowali już trzeciego dnia, a ja zostałem do mojej pełnoletności.- skończył Harry.
- Ale jak to możliwe. Boże, czemu?- po tej informacji zaczęłam płakać.
- Nie martw się, jakoś to będzie. - pocieszał mnie braciszek.
- Mam nadzieję - i wtedy się do niego przytuliłam.
- Proszę to na pocieszenie - i podał mi kopertę.- ale otwórz ją jak wyjdę. Pa sisters.
- Pa,pa - odpowiedziałam.
- Ale jak to możliwe. Boże, czemu?- po tej informacji zaczęłam płakać.
- Nie martw się, jakoś to będzie. - pocieszał mnie braciszek.
- Mam nadzieję - i wtedy się do niego przytuliłam.
- Proszę to na pocieszenie - i podał mi kopertę.- ale otwórz ją jak wyjdę. Pa sisters.
- Pa,pa - odpowiedziałam.
- oczami Isabelli -
- O jak dobrze już ta gwiazdusia z Tv sobie poszła - powiedziałam do El.
- O czym ty mówisz? - byłam wściekła na Bel za to co powiedziała - to mój brat.
- Co?? Ten Harry z One Direction czy jakoś tam to twój brat?
El chyba dopiero zaczęła kojarzyć fakty.
- Jejku, nie zauważyłam, No tak dał mi prezent. - powiedziała.- O Boże, Bella, skarbie, misiu dostałam 2 bilety na koncert 1D aaaaaaa!- piszczała Ellie.
- Nie ma mowy , nienawidzę boysbandów.
- Plosę;) Jak pójdziesz ze mną to się odwdzieczę.- odrzekła.
- No okej, ale pod jednym warunkiem, przez 2 tygodnie robisz mi śniadania.- z niechęcią przystałam na jej prośbę.
- Okej, okej ,okej, jesteś kochana.
- Wiem , wiem, dobra ,a o której jest koncert- zapytałam
- O 19 wiec mamy jeszcze sporo czasu.- ubieraj się idziemy na zakupy.
- No dobra, daj mi 15 minut.
---------------------------------------------------------------
Od autorki: Cześć! jest rozdział 1. jak się podoba.? Jeśli czytasz to skomentuj bo to jest moja motywacja. rozdziały będą raz w tygodniu lub raz na 2 tygodnie.
Blog:tadam:)
